IT
USA
DE
FR
ES
PL
IT
EN
USA
DE
ZH
ES
FR
PT
JP
RU
AR
KR
RO
VN
HE
TR
CS
HR
DA
FI
EL
NL
SR
SK
SV
HU
NO
HI
ID
FA
W 1945 roku rozpędzony bombowiec przypadkowo uderzył w najbardziej ikoniczny budynek Stanów Zjednoczonych – Empire State Building.
Mógłbyś spodziewać się czegoś takiego. Ogromny pożar, uderzenie, silne uszkodzenia.
Silniki niszczące system wind i część budynku. Pomimo tego wszystkiego, Empire State Building pozostał nienaruszony. Wszystkie te ciężkie elementy były przemieszczane za pomocą obecnie prymitywnie wyglądających, prostych żurawi. Ich 13 miesięcy ciężkiej pracy wiele lat temu zaowocowało tą piękną stalową konstrukcją. Kręgosłupem tego budynku są stalowe kolumny, których w sumie wzniesiono 210. 12 z tych kolumn biegnie nieprzerwanie aż na sam szczyt budynku. Przyjrzyjmy się bliżej postępowi w montażu kolumn.
Struktura zwana belką główną (dźwigar) łączy kolumny i zapewnia ogromną wytrzymałość; do niej przymocowane są belki stropowe. Teraz czas iść w górę. Ogromne żurawie były używane do podnoszenia prefabrykowanych kolumn na aktualnie budowany poziom. Jednak nie było to łatwe zadanie.
Maksymalna wysokość podnoszenia materiałów przez ówczesne żurawie wynosiła około 30 pięter. To oznacza, że jeśli chciałeś przetransportować materiał z parteru na 70. piętro, musiały znajdować się pośrednie żurawie pomiędzy nimi. Była to tak widowiskowa operacja, że przechodnie patrzyli na nią z podziwem. Podczas gdy kolumny były podnoszone w poziomie, wyzwaniem było ich ustawienie w pionie przed zamocowaniem. Osiągano to dzięki ciekawej sztuczce ze sznurkiem – wystarczyło usunąć jeden sznurek i przesunąć drugi na przeciwległy koniec. Jeśli teraz podniesiesz kolumnę, stanie pionowo. Kolumny były natychmiast nitowane lub przykręcane do poprzednich kolumn. Grupa „sky boys’ów” pracowała w idealnej koordynacji, by przeprowadzić operację nitowania. Ciekawostką jest, że nawet osoba łapiąca nity odgrywała tu ważną rolę. Do tego ogromnego projektu użyto milionów nitów, ale nikt nie zna dokładnej liczby.
Gdy wszystkie kolumny zostały zamontowane, zaczęto układać pomiędzy nimi belki. Widać, że na wyższych poziomach niektóre kolumny nagle się kończą – w rezultacie powierzchnia piętra maleje po osiągnięciu tej wysokości.
Empire State Building ma pięć głównych etapów redukcji powierzchni pięter. Budynek wygląda bardzo efektownie po pokryciu go wapieniem i szkłem. Czy ten projekt coś ci przypomina? Jest inspirowany kształtem zwykłego ołówka. Architekci tego budynku chcieli uzyskać tytuł najwyższego budynku świata dla Empire State Building, a łatwym sposobem na to było nadanie mu takiego kształtu. Chociaż oficjalnie ten projekt jest najwyższy, żaden widz nie nazwałby go naprawdę wysokim budynkiem – powiedzieliby raczej, że jest szeroki. Aby nadać mu wrażenie wysokości, zdecydowano się na projekt ołówkowy – widać, że od 29. do 71. piętra szerokość budynku się nie zmienia.
Najwyżej położona przestrzeń biurowa znajduje się na 85. piętrze. Piętra od 86 do 102 to piętra w stylu Art Deco. Najwyższy taras widokowy znajduje się na 102. piętrze. Kolejnym ciekawym faktem na temat Empire State Building jest to, że jego projekt został zmodyfikowany 15 razy podczas budowy. Początkowo planowano budowę 50 pięter, ale ostatecznie zbudowano 102. Powodem tej radykalnej zmiany projektu była rywalizacja z pobliskim budynkiem Chryslera. Rywalizacja między tymi dwoma budynkami o tytuł najwyższej budowli świata była tak zażarta, że projekt Chryslera również był wielokrotnie modyfikowany. Budynek Chryslera został ukończony jako pierwszy i przez 11 krótkich miesięcy dzierżył tytuł najwyższego budynku świata, aż do inauguracji Empire State Building. Chociaż Chrysler stracił upragniony tytuł najwyższego budynku, trzeba przyznać, że wygrywa pod względem urody, zwłaszcza nocą.
Empire State Building dzierżył tytuł najwyższego budynku przez 40 lat, aż do 1971 roku, kiedy to World Trade Center pobił ten rekord o imponujące 83 metry. Teraz przejdźmy do osiągnięć konstrukcyjnych Empire State Building – czy możesz uwierzyć, że podłogi tak ogromnego budynku zrobione są ze zwykłej terakoty? Piękno podłogi z terakoty polega na tym, że składa się z prostych, pojedynczych bloków, które idealnie się klinują między dwiema belkami stropowymi. Szczegóły ich połączenia są tutaj pokazane. Nawet jeśli ktoś stanie na niej, to geometryczne zaklinowanie zapobiegnie jakiejkolwiek awarii. Warstwa betonu została dodana w celu wzmocnienia terakoty. Oto ciekawe wyzwanie dla ciebie.
Mógłbyś spodziewać się czegoś takiego. Ogromny pożar, uderzenie, silne uszkodzenia.
Silniki niszczące system wind i część budynku. Pomimo tego wszystkiego, Empire State Building pozostał nienaruszony. Wszystkie te ciężkie elementy były przemieszczane za pomocą obecnie prymitywnie wyglądających, prostych żurawi. Ich 13 miesięcy ciężkiej pracy wiele lat temu zaowocowało tą piękną stalową konstrukcją. Kręgosłupem tego budynku są stalowe kolumny, których w sumie wzniesiono 210. 12 z tych kolumn biegnie nieprzerwanie aż na sam szczyt budynku. Przyjrzyjmy się bliżej postępowi w montażu kolumn.
Struktura zwana belką główną (dźwigar) łączy kolumny i zapewnia ogromną wytrzymałość; do niej przymocowane są belki stropowe. Teraz czas iść w górę. Ogromne żurawie były używane do podnoszenia prefabrykowanych kolumn na aktualnie budowany poziom. Jednak nie było to łatwe zadanie.
Maksymalna wysokość podnoszenia materiałów przez ówczesne żurawie wynosiła około 30 pięter. To oznacza, że jeśli chciałeś przetransportować materiał z parteru na 70. piętro, musiały znajdować się pośrednie żurawie pomiędzy nimi. Była to tak widowiskowa operacja, że przechodnie patrzyli na nią z podziwem. Podczas gdy kolumny były podnoszone w poziomie, wyzwaniem było ich ustawienie w pionie przed zamocowaniem. Osiągano to dzięki ciekawej sztuczce ze sznurkiem – wystarczyło usunąć jeden sznurek i przesunąć drugi na przeciwległy koniec. Jeśli teraz podniesiesz kolumnę, stanie pionowo. Kolumny były natychmiast nitowane lub przykręcane do poprzednich kolumn. Grupa „sky boys’ów” pracowała w idealnej koordynacji, by przeprowadzić operację nitowania. Ciekawostką jest, że nawet osoba łapiąca nity odgrywała tu ważną rolę. Do tego ogromnego projektu użyto milionów nitów, ale nikt nie zna dokładnej liczby.
Gdy wszystkie kolumny zostały zamontowane, zaczęto układać pomiędzy nimi belki. Widać, że na wyższych poziomach niektóre kolumny nagle się kończą – w rezultacie powierzchnia piętra maleje po osiągnięciu tej wysokości.
Empire State Building ma pięć głównych etapów redukcji powierzchni pięter. Budynek wygląda bardzo efektownie po pokryciu go wapieniem i szkłem. Czy ten projekt coś ci przypomina? Jest inspirowany kształtem zwykłego ołówka. Architekci tego budynku chcieli uzyskać tytuł najwyższego budynku świata dla Empire State Building, a łatwym sposobem na to było nadanie mu takiego kształtu. Chociaż oficjalnie ten projekt jest najwyższy, żaden widz nie nazwałby go naprawdę wysokim budynkiem – powiedzieliby raczej, że jest szeroki. Aby nadać mu wrażenie wysokości, zdecydowano się na projekt ołówkowy – widać, że od 29. do 71. piętra szerokość budynku się nie zmienia.
Najwyżej położona przestrzeń biurowa znajduje się na 85. piętrze. Piętra od 86 do 102 to piętra w stylu Art Deco. Najwyższy taras widokowy znajduje się na 102. piętrze. Kolejnym ciekawym faktem na temat Empire State Building jest to, że jego projekt został zmodyfikowany 15 razy podczas budowy. Początkowo planowano budowę 50 pięter, ale ostatecznie zbudowano 102. Powodem tej radykalnej zmiany projektu była rywalizacja z pobliskim budynkiem Chryslera. Rywalizacja między tymi dwoma budynkami o tytuł najwyższej budowli świata była tak zażarta, że projekt Chryslera również był wielokrotnie modyfikowany. Budynek Chryslera został ukończony jako pierwszy i przez 11 krótkich miesięcy dzierżył tytuł najwyższego budynku świata, aż do inauguracji Empire State Building. Chociaż Chrysler stracił upragniony tytuł najwyższego budynku, trzeba przyznać, że wygrywa pod względem urody, zwłaszcza nocą.
Empire State Building dzierżył tytuł najwyższego budynku przez 40 lat, aż do 1971 roku, kiedy to World Trade Center pobił ten rekord o imponujące 83 metry. Teraz przejdźmy do osiągnięć konstrukcyjnych Empire State Building – czy możesz uwierzyć, że podłogi tak ogromnego budynku zrobione są ze zwykłej terakoty? Piękno podłogi z terakoty polega na tym, że składa się z prostych, pojedynczych bloków, które idealnie się klinują między dwiema belkami stropowymi. Szczegóły ich połączenia są tutaj pokazane. Nawet jeśli ktoś stanie na niej, to geometryczne zaklinowanie zapobiegnie jakiejkolwiek awarii. Warstwa betonu została dodana w celu wzmocnienia terakoty. Oto ciekawe wyzwanie dla ciebie.
Zbudujmy ściany zewnętrzne Empire State Building. Tutaj używamy belki głównej jako podpory dla tej ceglanej ściany po zakończeniu konstrukcji. Zróbmy szybkie oddalenie i zobaczmy, jak to wygląda. Jaki brzydki budynek zbudowałeś. Kolumny są widoczne, co daje niewyrafinowany wygląd. Jaka jest więc tutaj odpowiedź? Wprowadź nową strukturę nośną zwaną belką międzypiętrową (belką spandrelową).
Jeśli ułożysz cegły na nowo zainstalowanej belce spandrelowej, ukryje ona wszystkie kolumny. Teraz czas przymocować elewację budynku – prace fasadowe. Prawie połowa ściany pozostaje niepokryta cegłą. Okna ze szkła w aluminiowych ramach zajmą tę pustą przestrzeń, następnie możemy ułożyć piękne wapienie z Indiany. Zostały one przymocowane za pomocą betonowej cegły. Naprzemienny układ wapienia i szkła nadaje budynkowi charakterystyczny wygląd kurtynowej ściany. Po zobaczeniu ogromu wysiłku włożonego w budowę tego budynku, możesz się zastanawiać, jak udało się to osiągnąć w zaledwie 13 miesięcy.
Samo stworzenie tego filmu o Empire State Building zajęło 3 miesiące.
Firma odpowiedzialna za budowę Empire State Building zajmowała się bezpośrednio tylko planowaniem. Całość prac wykonawczych została zlecona na zewnątrz. Następnie mamy do czynienia ze sztuką perfekcyjnych struktur prefabrykowanych. Pozycje otworów, ich rozmiary oraz wymiary konstrukcji musiały być perfekcyjnie zaplanowane i wycięte w fabryce. Codziennie na plac budowy przyjeżdżało 500 ciężarówek z materiałem. Jeśli jakaś ciężarówka się spóźniła, mogła dostarczyć towar dopiero następnego dnia.
Amerykańskim pomysłem na transport materiałów w obrębie piętra było zastosowanie torów kolejowych. Głównym powodem błyskawicznego zakończenia budowy był równoległy przebieg różnych prac budowlanych. Zadziwi cię fakt, że prace wykopowe rozpoczęto jeszcze przed zakończeniem wyburzania poprzedniego budynku. Rozpoczęto prace nad fasadą dolnych pięter, nie kończąc jeszcze montażu kolumn na górnych poziomach. Prace wykończeniowe biur i posadzek również przebiegały równolegle z tymi pracami.
Aby zakończyć ten projekt na czas, zatrudniono oszałamiającą liczbę 34 000 pracowników. To perfekcyjne planowanie inżynieryjne – i taki ogromny budynek powstał w zaledwie 13 miesięcy. Coś niespotykanego nawet w dzisiejszych czasach. Skomplikowanym problemem do rozwiązania było to, jak dotrzeć na najwyższe piętro windą przy jak najmniejszej liczbie przystanków. Sposób, w jaki osoba dostaje się z parteru na najwyższe piętro tego budynku, pokazano po lewej stronie tego filmu. Osiągnięto to poprzez podział systemu wind na siedem sekcji. Każda z nich obejmowała tylko część wysokości budynku.
W rzeczywistości windy zajmują dużą część przestrzeni użytkowej w Empire State Building. Niestety, biura mają przez to ograniczoną powierzchnię. W budynku znajduje się łącznie 73 windy. Przyjrzyjmy się teraz fundamentom najbardziej fotografowanego budynku na świecie. Całkowity ciężar budynku szacowany jest na około 365 000 ton. Dlatego fundament betonowy został położony na głębokości 17 metrów. Dzięki twardej skale podziemnej Nowego Jorku fundament ten był w stanie wytrzymać taki ogromny ciężar. To właśnie dlatego w tym rejonie powstało tak wiele drapaczy chmur.
Wypadek bombowca z 1945 roku jest doskonałym przykładem wytrzymałości Empire State Building. Skutki uderzenia były ogromne, jednak władze zdołały ponownie otworzyć budynek już po zaledwie tygodniu prac naprawczych.
Jeśli ułożysz cegły na nowo zainstalowanej belce spandrelowej, ukryje ona wszystkie kolumny. Teraz czas przymocować elewację budynku – prace fasadowe. Prawie połowa ściany pozostaje niepokryta cegłą. Okna ze szkła w aluminiowych ramach zajmą tę pustą przestrzeń, następnie możemy ułożyć piękne wapienie z Indiany. Zostały one przymocowane za pomocą betonowej cegły. Naprzemienny układ wapienia i szkła nadaje budynkowi charakterystyczny wygląd kurtynowej ściany. Po zobaczeniu ogromu wysiłku włożonego w budowę tego budynku, możesz się zastanawiać, jak udało się to osiągnąć w zaledwie 13 miesięcy.
Samo stworzenie tego filmu o Empire State Building zajęło 3 miesiące.
Firma odpowiedzialna za budowę Empire State Building zajmowała się bezpośrednio tylko planowaniem. Całość prac wykonawczych została zlecona na zewnątrz. Następnie mamy do czynienia ze sztuką perfekcyjnych struktur prefabrykowanych. Pozycje otworów, ich rozmiary oraz wymiary konstrukcji musiały być perfekcyjnie zaplanowane i wycięte w fabryce. Codziennie na plac budowy przyjeżdżało 500 ciężarówek z materiałem. Jeśli jakaś ciężarówka się spóźniła, mogła dostarczyć towar dopiero następnego dnia.
Amerykańskim pomysłem na transport materiałów w obrębie piętra było zastosowanie torów kolejowych. Głównym powodem błyskawicznego zakończenia budowy był równoległy przebieg różnych prac budowlanych. Zadziwi cię fakt, że prace wykopowe rozpoczęto jeszcze przed zakończeniem wyburzania poprzedniego budynku. Rozpoczęto prace nad fasadą dolnych pięter, nie kończąc jeszcze montażu kolumn na górnych poziomach. Prace wykończeniowe biur i posadzek również przebiegały równolegle z tymi pracami.
Aby zakończyć ten projekt na czas, zatrudniono oszałamiającą liczbę 34 000 pracowników. To perfekcyjne planowanie inżynieryjne – i taki ogromny budynek powstał w zaledwie 13 miesięcy. Coś niespotykanego nawet w dzisiejszych czasach. Skomplikowanym problemem do rozwiązania było to, jak dotrzeć na najwyższe piętro windą przy jak najmniejszej liczbie przystanków. Sposób, w jaki osoba dostaje się z parteru na najwyższe piętro tego budynku, pokazano po lewej stronie tego filmu. Osiągnięto to poprzez podział systemu wind na siedem sekcji. Każda z nich obejmowała tylko część wysokości budynku.
W rzeczywistości windy zajmują dużą część przestrzeni użytkowej w Empire State Building. Niestety, biura mają przez to ograniczoną powierzchnię. W budynku znajduje się łącznie 73 windy. Przyjrzyjmy się teraz fundamentom najbardziej fotografowanego budynku na świecie. Całkowity ciężar budynku szacowany jest na około 365 000 ton. Dlatego fundament betonowy został położony na głębokości 17 metrów. Dzięki twardej skale podziemnej Nowego Jorku fundament ten był w stanie wytrzymać taki ogromny ciężar. To właśnie dlatego w tym rejonie powstało tak wiele drapaczy chmur.
Wypadek bombowca z 1945 roku jest doskonałym przykładem wytrzymałości Empire State Building. Skutki uderzenia były ogromne, jednak władze zdołały ponownie otworzyć budynek już po zaledwie tygodniu prac naprawczych.