IT
USA
DE
FR
ES
NL
IT
EN
USA
DE
ZH
ES
FR
PT
JP
RU
AR
KR
PL
RO
VN
HE
TR
CS
HR
DA
FI
EL
SR
SK
SV
HU
Schaliegas - Fracking - Vaca Muerta
Heb je ooit gehoord van schaliegas? Het is methaangas, gevangen in de microporositeit van kleisteen, dat wordt aangetroffen in niet-conventionele reservoirs. In deze nieuwe video leggen we uit wat het is, waar het wordt gevonden en hoe het wordt gewonnen.
Schaliegas is de term die wordt gebruikt om dit specifieke type reservoir aan te duiden, dat op grotere diepte ligt dan conventionele reservoirs. Achter de watervoerende lagen, de lagen kalksteen en zandsteen, tussen 2.000 en 4.000 meter diep, vinden we segmenten van schalie, een sedimentair gesteente dat voornamelijk bestaat uit modder en kleimineralen; dit gesteente kan, wanneer het anaeroob wordt afgebroken, leiden tot gasreserves. Het land met het grootste schaliegasreservoir is China, gevolgd door de Verenigde Staten. De grootschalige exploitatie van schaliegas begon in de jaren 2000 toen de prijs van koolwaterstoffen sterk steeg. De VS waren pioniers in nieuwe winningstechnieken voor niet-conventionele putten; van 2000 tot 2010 steeg de productie van 10 naar 140 miljard kubieke meter, ongeveer 23% van de energiebehoefte van het land. In het decennium 2010-2020 overtrof de productie de binnenlandse behoefte aan aardgas, waardoor de VS van een importeur veranderde in een exporteur van methaangas.
Heb je ooit gehoord van schaliegas? Het is methaangas, gevangen in de microporositeit van kleisteen, dat wordt aangetroffen in niet-conventionele reservoirs. In deze nieuwe video leggen we uit wat het is, waar het wordt gevonden en hoe het wordt gewonnen.
Schaliegas is de term die wordt gebruikt om dit specifieke type reservoir aan te duiden, dat op grotere diepte ligt dan conventionele reservoirs. Achter de watervoerende lagen, de lagen kalksteen en zandsteen, tussen 2.000 en 4.000 meter diep, vinden we segmenten van schalie, een sedimentair gesteente dat voornamelijk bestaat uit modder en kleimineralen; dit gesteente kan, wanneer het anaeroob wordt afgebroken, leiden tot gasreserves. Het land met het grootste schaliegasreservoir is China, gevolgd door de Verenigde Staten. De grootschalige exploitatie van schaliegas begon in de jaren 2000 toen de prijs van koolwaterstoffen sterk steeg. De VS waren pioniers in nieuwe winningstechnieken voor niet-conventionele putten; van 2000 tot 2010 steeg de productie van 10 naar 140 miljard kubieke meter, ongeveer 23% van de energiebehoefte van het land. In het decennium 2010-2020 overtrof de productie de binnenlandse behoefte aan aardgas, waardoor de VS van een importeur veranderde in een exporteur van methaangas.
De productie van schaliegas heeft door de jaren heen sterke debatten aangewakkerd vanwege de mogelijke effecten op het wereldklimaat en de opwarming van de aarde. De gebruikte techniek geeft helaas in de beginfase kleine hoeveelheden methaangas aan het milieu af; daarnaast kunnen eerder gecreëerde microbarsten gevaarlijk gas naar de watervoerende lagen laten komen. De tanks die zijn gebouwd om de fracking-vloeistoffen op te slaan, kunnen, als ze niet goed zijn gebouwd, in de grond lekken en ook de watervoerende lagen bereiken, waardoor de putten worden verontreinigd waarvan huishoudens hun water halen.
Het waterverbruik gemengd met chemicaliën (om wrijving en het ontstaan van micro-organismen te verminderen) dat wordt gebruikt voor de breukvorming is echt enorm! Over het algemeen wordt voor een enkele put tussen 9.000 en 29.000 kubieke meter water gebruikt, waarvan slechts 50%-70% wordt teruggewonnen, terwijl het resterende toegevoegde water in de omringende grond lekt, met het risico om de watervoerende lagen van huishoudens te vervuilen.
Het seismische risico is een andere zorgwekkende consequentie van fracking, waarbij explosieven worden gebruikt om de druk in compacte gesteentelagen te verminderen. Er zijn echter nog geen exacte gegevens ontwikkeld die deze theorie ondersteunen.
Het waterverbruik gemengd met chemicaliën (om wrijving en het ontstaan van micro-organismen te verminderen) dat wordt gebruikt voor de breukvorming is echt enorm! Over het algemeen wordt voor een enkele put tussen 9.000 en 29.000 kubieke meter water gebruikt, waarvan slechts 50%-70% wordt teruggewonnen, terwijl het resterende toegevoegde water in de omringende grond lekt, met het risico om de watervoerende lagen van huishoudens te vervuilen.
Het seismische risico is een andere zorgwekkende consequentie van fracking, waarbij explosieven worden gebruikt om de druk in compacte gesteentelagen te verminderen. Er zijn echter nog geen exacte gegevens ontwikkeld die deze theorie ondersteunen.