IT
USA
DE
FR
ES
EL
IT
EN
USA
DE
ZH
ES
FR
PT
JP
RU
AR
KR
PL
RO
VN
HE
TR
CS
HR
DA
FI
NL
SR
SK
SV
HU
Σχιστολιθικό Αέριο - Fracking - Vaca Muerta
Έχετε ακούσει ποτέ για το σχιστολιθικό αέριο; Είναι μεθάνιο που είναι παγιδευμένο στους μικροπόρους των αργιλωδών πετρωμάτων, το οποίο βρίσκεται σε μη συμβατικά κοιτάσματα. Σε αυτό το νέο βίντεο θα εξηγήσουμε τι είναι, πού βρίσκεται και πώς εξάγεται.
Το σχιστολιθικό αέριο είναι ο όρος που χρησιμοποιείται για να προσδιορίσει αυτόν τον ιδιαίτερο τύπο κοιτάσματος, που βρίσκεται σε μεγαλύτερο βάθος από τα συμβατικά κοιτάσματα. Πέρα από τα υδροφόρα στρώματα, τα στρώματα ασβεστόλιθου και ψαμμίτη, μεταξύ 2.000 και 4.000 μέτρων βάθους, βρίσκουμε τμήματα σχιστόλιθου, ένα ιζηματογενές πέτρωμα που αποτελείται κυρίως από λάσπη και αργιλώδη ορυκτά. Αυτή η πέτρα, όταν αποσυντίθεται αναερόβια, μπορεί να δημιουργήσει κοιτάσματα αερίου. Η χώρα με το μεγαλύτερο κοίτασμα σχιστολιθικού αερίου είναι η Κίνα, ακολουθούμενη από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η εκμετάλλευση του σχιστολιθικού αερίου σε μεγάλη κλίμακα ξεκίνησε τη δεκαετία του 2000, όταν οι τιμές των υδρογονανθράκων αυξήθηκαν σημαντικά. Οι ΗΠΑ ήταν πρωτοπόροι στις νέες τεχνικές εξόρυξης για μη συμβατικά πηγάδια. Από το 2000 έως το 2010, η παραγωγή αυξήθηκε από 10 σε 140 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα, περίπου το 23% των ενεργειακών αναγκών της χώρας. Στη δεκαετία 2010-2020, η παραγωγή ξεπέρασε τις εσωτερικές ανάγκες για φυσικό αέριο, σε τέτοιο βαθμό που οι Ηνωμένες Πολιτείες μετατράπηκαν από εισαγωγέας σε εξαγωγέα μεθανίου.
Έχετε ακούσει ποτέ για το σχιστολιθικό αέριο; Είναι μεθάνιο που είναι παγιδευμένο στους μικροπόρους των αργιλωδών πετρωμάτων, το οποίο βρίσκεται σε μη συμβατικά κοιτάσματα. Σε αυτό το νέο βίντεο θα εξηγήσουμε τι είναι, πού βρίσκεται και πώς εξάγεται.
Το σχιστολιθικό αέριο είναι ο όρος που χρησιμοποιείται για να προσδιορίσει αυτόν τον ιδιαίτερο τύπο κοιτάσματος, που βρίσκεται σε μεγαλύτερο βάθος από τα συμβατικά κοιτάσματα. Πέρα από τα υδροφόρα στρώματα, τα στρώματα ασβεστόλιθου και ψαμμίτη, μεταξύ 2.000 και 4.000 μέτρων βάθους, βρίσκουμε τμήματα σχιστόλιθου, ένα ιζηματογενές πέτρωμα που αποτελείται κυρίως από λάσπη και αργιλώδη ορυκτά. Αυτή η πέτρα, όταν αποσυντίθεται αναερόβια, μπορεί να δημιουργήσει κοιτάσματα αερίου. Η χώρα με το μεγαλύτερο κοίτασμα σχιστολιθικού αερίου είναι η Κίνα, ακολουθούμενη από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η εκμετάλλευση του σχιστολιθικού αερίου σε μεγάλη κλίμακα ξεκίνησε τη δεκαετία του 2000, όταν οι τιμές των υδρογονανθράκων αυξήθηκαν σημαντικά. Οι ΗΠΑ ήταν πρωτοπόροι στις νέες τεχνικές εξόρυξης για μη συμβατικά πηγάδια. Από το 2000 έως το 2010, η παραγωγή αυξήθηκε από 10 σε 140 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα, περίπου το 23% των ενεργειακών αναγκών της χώρας. Στη δεκαετία 2010-2020, η παραγωγή ξεπέρασε τις εσωτερικές ανάγκες για φυσικό αέριο, σε τέτοιο βαθμό που οι Ηνωμένες Πολιτείες μετατράπηκαν από εισαγωγέας σε εξαγωγέα μεθανίου.
Η παραγωγή σχιστολιθικού αερίου έχει προκαλέσει έντονες συζητήσεις όλα αυτά τα χρόνια για τις πιθανές επιπτώσεις στο παγκόσμιο κλίμα και την παγκόσμια υπερθέρμανση. Δυστυχώς, η τεχνική που χρησιμοποιείται, στο αρχικό στάδιο, απελευθερώνει μικρές ποσότητες μεθανίου στο περιβάλλον. Επιπλέον, οι μικρορωγμές που δημιουργήθηκαν νωρίτερα μπορεί να επιτρέψουν επικίνδυνα τη μεταφορά αερίου στους υδροφορείς. Οι δεξαμενές που κατασκευάστηκαν για να κρατούν τα υγρά της υδραυλικής ρωγμάτωσης, εάν δεν κατασκευαστούν καλά, μπορεί να διαρρεύσουν στο έδαφος και να φτάσουν στους υδροφορείς, μολύνοντας τα πηγάδια από τα οποία αντλείται το νερό για τις οικιακές ανάγκες.
Η κατανάλωση νερού αναμεμειγμένου με χημικά (για τη μείωση της τριβής και την αποφυγή δημιουργίας μικροοργανισμών) που χρησιμοποιείται για τη ρωγμάτωση είναι πραγματικά τεράστια! Γενικά, για ένα μόνο πηγάδι χρησιμοποιούνται 9.000 έως 29.000 κυβικά μέτρα νερού, από τα οποία ανακτάται μόνο το 50%-70%, ενώ το υπόλοιπο πρόσθετο νερό διαρρέει στο γύρω έδαφος, με κίνδυνο μόλυνσης των οικιακών υδροφορέων.
Ο σεισμικός κίνδυνος είναι μια άλλη ανησυχητική συνέπεια της υδραυλικής ρωγμάτωσης, κατά την οποία χρησιμοποιούνται εκρηκτικά για τη μείωση της πίεσης σε συμπαγή στρώματα πετρώματος. Ωστόσο, δεν έχουν ακόμη αναπτυχθεί ακριβή δεδομένα που να υποστηρίζουν αυτή τη θεωρία.
Η κατανάλωση νερού αναμεμειγμένου με χημικά (για τη μείωση της τριβής και την αποφυγή δημιουργίας μικροοργανισμών) που χρησιμοποιείται για τη ρωγμάτωση είναι πραγματικά τεράστια! Γενικά, για ένα μόνο πηγάδι χρησιμοποιούνται 9.000 έως 29.000 κυβικά μέτρα νερού, από τα οποία ανακτάται μόνο το 50%-70%, ενώ το υπόλοιπο πρόσθετο νερό διαρρέει στο γύρω έδαφος, με κίνδυνο μόλυνσης των οικιακών υδροφορέων.
Ο σεισμικός κίνδυνος είναι μια άλλη ανησυχητική συνέπεια της υδραυλικής ρωγμάτωσης, κατά την οποία χρησιμοποιούνται εκρηκτικά για τη μείωση της πίεσης σε συμπαγή στρώματα πετρώματος. Ωστόσο, δεν έχουν ακόμη αναπτυχθεί ακριβή δεδομένα που να υποστηρίζουν αυτή τη θεωρία.